niedziela, 23 września 2012

Czas, towar wielce deficytowy

Nie mam czasu na dzierganie, nie mam czasu na prowadzenie bloga i na wiele innych rzeczy, też niestety nie mam czasu.
Ale w kwestii dziewiarskiej:
najpierw zaczęłam wiejską dziewuchę II - zmodyfikowałam wzór tak żeby nie był za duży, już byłam w połowie plecionek (czyli gdzieś w talii), kiedy stwierdziłam, że nie podoba mi się, że niestarczy mi włóczki i ogólnie ta wełenka się to tego swetra nie nadaje ( nie wiem na co liczyłam, skoro metraż włóczki przeznaczonej na ten model jest 2x większy od mojej).
Ostatecznie powstaje model III z poprzedniego posta czyli "mleczak/ zwyklak"


Jak to bywa w gładkich wzorach powstają błyskawicznie, chyba w 2 dni wydziergałam plecy...
A potem zwalił się na mnie dość niespodziewanie,  remont mieszkania i już nie było mowy o drutach.
Jednak w ten weekend wzięłam się za siebie i na tę chwilę mam przody zrobione do pach.


Zakupiłam też odpowiednie guziki.


Jeszcze zastanawiam się którą stronę guzików wybrać, na razie wolę lewą stronę guzików ( lewa strona zdjęcia).
Niestety przewiduję, że włóczki i tak mi nie starczy, ten szalowy kołnierz trochę jej pewnie pochłonie, trzeba będzie jej dokupić i doprząść, oby mi tylko podobnie wyszło.

W kwestii nie-dziewiarskiej kurz, brud, dziury w ścianach i nowe rury w łazience no i wybieranie płytek i terakoty. Ale pocieszam się, że kiedyś będzie ładnie.
Dodatkowo dowiedziałam się wreszcie, co za cholera żre mi stawy, na imię jej Yersinia (łykam więc stosowne piguły i czekam na poprawę).
Życzę miłego tygodnia w tej naszej złotej polskiej jesieni :D Pozdrawiam.

wtorek, 11 września 2012

W co się bawić?....

Potrzebuję jesiennego sweterka- z przerażeniem stwierdziłam ostatnio, że chodzę w jednym na okrągło. Wełnę mam- mój south american czeka.... i tylko nie wiem co wydziergać.....
  • Wiejską dziewuchę I
    

  • Wiejską dziewuchę II
  • Czy sweterek  wzorowany na modelu znalezionym kiedyś na facebooku :
zdjęcie pochodzi ze strony elann.com : http://www.elann.com/Commerce.web/default.aspx 
Do tego dochodzi jeszcze cała masa wzorów na ravelry, dropsie i Vogue knitting...... normalnie głowa pęka z nadmiaru pomysłów. Poza tym chciałabym i powinnam skończyć wreszcie którąś z aktualnie rozgrzebanych robótek..... ech szkoda słów....
Jak można się zorientować po obejrzeniu pierwszych dwóch zdjęć weszłam w posiadanie zeszytu Debbie bliss "Land girl".
Polowałam na tę pozycję od dość dawna, zachwyciła mnie okładkowa bluzeczka, jednak po obejrzeniu detali, inne modele stały się moimi faworytami. Rozczarował mnie niestety opis wzorów, nie raz korzystałam z wzorów anglojęzycznych i choć nie wszystko rozumiem, to radzę sobie z nimi bez większych problemów. Tutaj będę miała ciężką orkę, nie ma moich ulubionych schematów, pojedyncze części wzorów rozpisane są osobno, a potem odnośniki - "w tym miejscu pleców korzystaj w tego a tego wzoru" , mam wrażenie jakbym czytała po francusku lub rosyjsku (tzn. w języku którego kiedyś tam się uczyłam, ale to dawno i nieprawda). A najzabawniejsze jest to, że opisane są tutaj modele niezbyt skomplikowane, większość dziewiarek potrafi zrobić takie sweterki po prostu patrząc na zdjęcia i chyba tak właśnie postąpię. Będę dziergać patrząc na zdjęcia, dążąc do osiągnięcia kształtu wykrojów narysowanych w gazetce.
Jednak nie żałuję wydanych pieniążków z jednego powodu- gazetka zawiera prześliczne wzory wrabiane i je też mam w planach.

Poza tym przędę, ukręciłam kolejny motek polskiej owcy ( trochę go zepsułam, bo chciałam za szybko go mieć, teraz już nigdy nie będę się spieszyć podczas przędzenia). Oraz dobrałam się na dobre do alpaki i navajo ;)

Polska owca 2ply 210m/100g
Alpaka 3ply navajo, z obliczeń wynika, że  stugramowy motek będzie miał 140m i to trochę mnie dziwi bo wełna wygląda mi na cieńszą.


Musze powiedzieć, że pokochałam alpakę, przede wszystkim dlatego, że droga od surowego runa do włóczki nie wymaga ode mnie wiele wysiłku. Ręczne przygotowanie do przędzenia tej wełenki, jest o wiele łatwiejsze niż runa owczego. Co prawda przędąc mam piaskownicę obok kołowrotka, ale "bajka o brudasku" innym razem ;)

poniedziałek, 3 września 2012

Tak krawiec kraje, jak mu materiału staje...

.... czyli kreatywne łatanie.

Pisałam już, przy okazji pokazywania poszewek, że popielatego płócienka zostało mi trochę...., za dużo żeby wyrzucić, za mało na jeszcze jednego, bezstresowego  jaśka.
Po chwilach zastanowienia zdałam się na metodę łatania klinami.
Namęczyłam się przy niej troszkę i troszkę się naprułam, ale to już tak jest jak się liczyć nie umie ;) pominę to jednak milczeniem.


 Tym razem postawiałam na minimalizm, pomiędzy klin a większą część poszewki wszyłam plisę. Wzór identyczny jak na poszewce z misiem, kolory nie ( nie miałam więcej niebieskości).


Ze stębnówek akurat jestem dumna :)

 Z tyłu, wokół otworu, gdzie wkładany jest jasiek, przyszyłam lamówkę.


I jeszcze razem z misiem ;)

Ogólnie nie wszystko wyszło, ale nie jest źle.

Chciałam jeszcze pokazać mój ostatni decoupage. Bransoletka, trochę spóźniłam się z tematem motywu przewodniego, ale może być właśnie wspomnieniem mijającego lata, z którym przecież mało kto lubi się rozstawać.

Ta część posta jest typowo komercyjna, bransoletka jest dostępna w Artstacji.

sobota, 1 września 2012

...Ruszyła maszyna , jak żółw ociężale ...

Tytuł to tylko dowód moje miłości do Tuwima i jego "lomokotywy" ( w wieku 2,5 lat umiałam ją na pamięć i tak właśnie przekręcałam - lomokotywa! ).

Sonata chodzi jak lokomotywa w drugiej części wiersza- kręci się kręci koło za kołem, z tym, że nie dudni, łomoce i stuka, co to to nie.
Ogólnie nie chce się od niej wstawać....


To próbka alpaki uprzędziona jeszcze w czwartek, maleństwo ma 15g, nie mierzone, było już późno, a ja miałam  kawałek szpulki singla i koniecznie chciałam widzieć jak będzie gotowa włóczka, co było robić.... porwałam się na navajo.



Dziś na sonatę wrzuciłam polską owcę, jeszcze nigdy nie ukręciłam tyle jednego dnia (i to bez wysiłku), a robiłam dziś też wiele innych rzeczy.
Mój tata, który dziś miał okazje pooglądać, poprzyglądać się mojemu przędzeniu na sonacie, jest zafascynowany,  domyśla się rozwiązań technicznych, zachwycony, że koło jest osadzone na łożysku. Ot nowinka na horyzoncie ;)

Na koniec jeszcze coś nietypowego.

Mój kuzyn od jakichś 2 lat, jak jest zaproszony na ślub, nowożeńcom zamiast kwiatków wręcza kupony totolotka. Jakoś tak się złożyło, że zawsze robię mu bibułowy kwiat z tymi kuponami.
Ten dzisiejszy nie jest idealny (płatki mi się nierówno przykleiły) ale przygotowywany był w ogromnym biegu, miałam do dyspozycji 30 min wliczając schnięcie kleju.


Zdjęcia dziś są kiepskie, ale cały dzień  było bardzo pochmurno.

A to co miało być zaprezentowane w czwartek,  naprawdę już  następnym razem.