Wrzosowisko, które okazało się ..... cyklamenem

Mam swoją pierwszą farbowankę!!!
Otworzyłam kuferek z włóczkami ob babci i postanowiłam coś pofarbować. Farbowałam z drżącymi rękami, bałam się aby nie sfilcować. Na szczęście włóczka nie straciła nic ze swej urody i stała się chyba jeszcze bardziej mięciutka. Fakt nie pofarbowało się idealnie- tu i tam jest ciemniej lub jaśniej ale i tak jestem bardzo zadowolona.
I jeszcze kolor- kupiłam barwnik wrzosowy, ale hojnie sypnęłam barwnikiem i  wyszedł bardziej nasycony, cyklamen- tak chyba mogę nazwać ten kolor.

Kolory nie odpowiadają rzeczywistości- tak naprawdę są mocne, żywe i takie optymistyczne :)

I jeszcze ciekawy fakt, ten ciemniejszy motek to zupełnie niezamierzony efekt. W pudle miałam kilka gałek włóczki, część ze starannie zapisanymi przez babcię etykietkami, część bez opisu. Gdy przewijałam włóczkę na zwoje odmierzyłam motki o wadze 500g. Żeby mieć pewność, że  włóczki nie zabraknie odmierzyłam jeszcze 100g z trzeciej gałki dbając o to aby grubość włóczki była jednakowa. Już w trakcie farbowania okazało się, że ten mniejszy motek pofarbował się dużo mocniej. Jak zobaczyłam, że włóczka tu i ówdzie ma resztki nici zrozumiałam, że pochodzi ze sprutego swetra. Mam nadzieję, że te 500g wystarczy :)

I jeszcze w gałeczkach- tu widać nierówności w farbowaniu- kolor też nierzeczywisty, choć już bardziej przypominający :)
Teraz słów kilka na temat co z tej wełenki powstanie:
Do niedzieli zdecydowana byłam na AIDEZ firmy berrocco, to z myślą o tym projekcie farbowałam. W niedzielę, myszkując po sieci zobaczyłam TEN kardiganik.... i mam zgryza, niczym ten wierszykowy osiołek- i to kusi i to nęci. Hmm już za jakiś czas, jak zwolnię kilka par drutów, będę musiała podjąć jakąś decyzję.

A teraz ze specjalną dedykacją dla Agi "swettrowe zdjęcia".

Tak wiem, zdjęcia w większości nieostre, ale Bruno ma za przeproszeniem "dynamit w dupie"-  jeszcze raz bardzo przepraszam za brzydkie słowo ale to określenie bardzo pasuje do jego temperamentu. Porusza się najczęściej galopem, trochę kłusem, o stępie chyba nie słyszał. Widoczne na trzecim zdjęciu skoki przez Maksa, są dla niego świetną zabawą - od razu uspokajam ani w tej ani w innych dzikich zabawach obu pieskom żadna krzywda się nie stała. Uwielbia ponadto polować na motyle, no i co mnie bardzo cieszy, załapał na czym polega aportowanie- będzie go można troszkę wybiegać bezpiecznie dla ogółu. Oczywiście trzeba prawie jednocześnie rzucać dwie zabawki w różnych kierunkach, bo Maks też uwielbia aportować.  Brunuś gryzie wszystko i wszystkich - na razie wyszły 4 stałe jedynki - z nadzieją czekam, aż garniturek zębowy wymieni się przynajmniej do wysokości kłów- ale jeszcze ze 2 miechy sobie poczekam. No i szczęście, że człowiek ma dwie ręce, bo psiaki  okrutnie zazdrosne na pieszczoty są :)) Słowem - urocze łobuziaki :)))

Pozdrawiam i dziękuję za wszystkie przemiłe komentarze :))