Skarb

Mam skarb.... Mój skarb nie jest wcale sztabą złota. Mój skarb ma  ogromną wartość..... sentymentalną i..... dziewiarską też.             
 Moim skarbem jest taki oto kuferek:

A w środku włóczka w 100% owcza, z własnych, hodowanych przed laty merynosów, ręcznie przędziona przez moją kochaną babcię. Jest trochę nierówna i gryzie, ale grzeje najlepiej na świecie (no  podobno alpaki grzeją lepiej ;) )
Skarb został mi sprezentowany przez moją babcię właśnie- jeszcze przed zimą stwierdziła, że definitywnie rozstaje się z robótkami (bo ręce sztywnieją i oczy nie te) i zaoferowała mi swoje zapasy (jest tego ciut więcej niż na zdjęciu :) ). Ja oczywiście bardzo chętnie przygarnęłam moteczki i tylko tak długo nie mogłam znaleźć odpowiedniego projektu, który wydobyłby całą urodę włóczki. Aż pod koniec stycznia przypadkiem znalazłam w archiwalnym numerze twistcollective sweterek Timpani. Zauroczył mnie ten projekt i od razu pomyślałam o moim skarbie :) Babcina włóczka jest bowiem dość sztywna i myślę, że powinna ładnie utrzymywać kształt sweterka, nie rozciągając się zbytnio. Jakiś czas jeszcze biłam się z myślami bo jest to projekt typowo zimowy, ale skoro zima nie zamierza nas opuścić, postanowiłam zacząć.
Jestem w połowie kadłubka, na razie obyło się bez większego prucia, ale pierwszy raz robię sweter w poprzek więc pewnie coś po drodze się jeszcze wydarzy ;).

Lubię tę włóczkę za jej właściwości termiczne, jestem gruboskórna, więc jej podgryzanie mi nie przeszkadza ;) Wcześniej dziergałam z niej czapki, część się znosiła, część rozdałam, ale w użyciu jest czapka zrobiona przed rokiem według wzoru z Dropsa, nie zawodzi w niskich temperaturach ;)

Na marginesie dodam tylko - babcia dzierga dalej ( w tym roku skończy 89 lat) :))

Jeszcze tylko pragnę podziękować wszystkim osobom odwiedzającym i komentującym, bardzo wielką frajdę sprawiają mi Wasze komentarze DZIĘKUJĘ :D